Sudan uzyskał niepodległość ponad pół wieku temu. Do 1956 roku był brytyjsko-egipskim kondominium. W kraju panowała wojna domowa. Dopiero w 2005 roku podpisano porozumienie CPA (Comprehensive Peace Agrement). Na jego mocy powstał Rząd Jedności Narodowej, który składał się z przedstawicieli islamskiej partii politycznej – National Congress Party, sprawującej władzę od 1956 roku, a także członków Rządu Południowego Sudanu.
Obowiązujący dziś w Sudanie system polityczny jest oparty na przepisach tzw. Tymczasowej Konstytucji. Władzę w kraju sprawuje prezydent wraz z dwoma wiceprezydentami. Od 1989 roku, na czele państwa sudańskiego stoi Omar Hasan Ahmad al-Baszir, który jednocześnie kieruje partią National Congress Party. Jego decyzje są kontrolowane przez wiceprezydentów. Przykładowo, pierwszy z zastępców jest odpowiedzialny za ocenę i akceptację postanowień prezydenta w takich sprawach, jak wypowiedzenie wojny czy zawieszanie prac parlamentu.
W 2005 roku w Sudanie powołano do życia parlament, który składa się z dwóch izb. Zgromadzenie Narodowe liczy 450 członków.
Council of States to izba wyższa parlamentu. W jej skład wchodzą przedstawiciele 26 regionów. Wszelkie legislacyjne propozycje, przedstawione przez izbę, muszą uzyskać akceptację prezydenta, aby nowe rozwiązania mogły wejść w życie.
Sudan jest państwem zdecentralizowanym. Oznacza to, że poza władzą centralną istnieją także organy władzy regionalnej. Sudan jest podzielony na 26 regionów, które posiadają kompetencje wykonawcze, legislacyjne i sądownicze. Każdy region posiada swoich reprezentantów w parlamencie.
Struktura władzy sądowniczej składa się z sądu konstytucyjnego oraz sądów lokalnych i narodowych. System prawny Sudanu opiera się na prawie islamskim i brytyjskim.